معرفی اجمالی الجزایر
نام رسمی الجزایر، جمهوری دموکراتیک خلق الجزایر است. مساحت آن 2381741 کیلومتر مربع و جمعیت آن 41 میلیون و 200 هزار نفر است (بنا به اظهار مدیرکل وزارت مسکن در ژانویه ۲۰۱۷). این کشور در شمال آفریقا و در ساحل جنوبی دریای مدیترانه واقع شده و پایتخت آن شهر الجزایر است. در ادبیات سیاسی فارسی، این شهر به الجزیره معروف است ولی عنوان رسمی این شهر شبیه نام کشور با اضافه شدن عنوان پایتخت است (الجزائر العاصمه ـ الجزایر پایتخت). دین رسمى آن اسلام و مذهب اکثریت مردم مالکى است. بر اساس قانون اساسی (مصوب مارس 2016) زبان رسمی و ملی این کشور عربی و آمازیغى است. واحد پول الجزایر، دینار و نرخ برابری آن با یک دلار آمریکا حدود 110 دینار و هر یک یورو حدود 117 دینار در سیستم بانکی و بازار رسمی ارز در این کشور است.
الجزایر از نظر مساحت بزرگترین کشور عربی و آفریقایی است. این کشور با کشور های مغرب، موریتانی، مالی، نیجر، لیبی و تونس و همچنین منطقه مورد نزاع صحرای باختری مرز مشترک دارد. الجزایر دارای 58 استان است و شهرهای مهم آن بعد از پایتخت عبارتند از: وهران، قسنطینه، باتنه، سطیف، تلمسان، تمنراست، تیزی اوزو و مستغانم. بنادر مهم این کشور الجزیره، وهران، مستغانم، بجایه و عنابه است. الجزایر دارای 1622 کیلومتر ساحل در دریای مدیترانه و آب و هوای نواحی شمالی آن، معتدل و مدیترانه ای و در جنوب، صحرایی و خشک است.
الجزایر در قرن هفتم قبل از میلاد توسط فینیقی‌ها در امتداد شهر قرطاج تونس ایجاد شد. در سال 42 قبل از میلاد تحت سلطه رومن ها قرار گرفت و سلطه آنها حدود سیصد سال بطول انجامید و سپس بربرها پس از بالغ بر صد سال مبارزه، سرزمین خود را آزاد کردند. این کشور با توجه به موقعیت ژئوپلیتیک خود در جنوب مدیترانه و همسایه جنوبی اروپا، همواره از سوی قدرت‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای مورد طمع قرار داشته به‌نحوی که بعد از رومن ها، واندل‌ها و سپس بیزانتین‌ها این کشور را اشغال کردند. این سرزمین در سال 647 میلادى به تصرف مسلمانان درآمد و به کشورى اسلامى تبدیل شد. در دوران اسلامی حکومت‌های متعددی در الجزایر حکمرانی کردند که می‌توان به رستمیه، ادریسیه، اغالبه، فاطمیون، الزیریه، الحمادیه، موحدیه و الزیانیه اشاره کرد. این کشور از سال 1518 تا 1830 به مدت ۳۱۲ سال تحت سلطه ترک‌های عثمانی قرار داشت و در سال 1830 به اشغال فرانسه درآمد و به مدت ۱۳۲ سال تا زمان استقلال تحت اشغال فرانسه بود. در اول نوامبر سال ۱۹۵۴ انقلاب مسلحانه مردم الجرایر علیه اشغال فرانسه آغاز شد که منجر به پیروزی انقلاب و استقلال کشور در سال ۱۹۶۲ گردید. تقدیم یک میلیون و نیم شهید در طول سال‌های انقلاب، آن را با عنوان «کشور یک‌میلیون و نیم شهید» از دیگر کشورهای انقلابی متمایز ساخت.
اولین رئیس جمهور الجزایر بعد از استقلال احمد بن بلّا بود که حکومت وى در 19 ژوئن 1965 به دست سرهنگ هواری بومدین ساقط شد. بومدین تا زمان مرگ 27 دسامبر 1978 در مسند قدرت بود. پس از وی سرهنگ شاذلى بن جدید در سال 1979 به ریاست جمهورى انتخاب گردید و تا ژانویه 1992 در این سمت باقی ماند. از سال 1992 تا 1994 به دلیل حوادث داخلی این کشور، یک شورای عالى حکومتى کشور را اداره نمود و با پایان فعالیت این شورا، امین زروال در 16 نوامبر 1995 با پیروزی در انتخابات به ریاست جمهوری رسید. وی در سپتامبر 1998 کناره گیری کرد و با برگزارى انتخابات زودرس، عبدالعزیز بوتفلیقه در آوریل 1999 به ریاست جمهورى برگزیده شد. بوتفلیقه در 13 ژوئیه همان سال قانون وفاق ملى را با هدف عفو عمومی تقدیم پارلمان نمود. با تعدیل قانون اساسی و مجاز شدن کاندیداتوری اشخاص برای بیش از دو دوره، بوتفلیقه در دور سوم ریاست جمهوری نیز به ریاست جمهوری رسید. دور چهارم ریاست جمهوری وی با پیروزی در انتخابات سال 2014 آغاز شد و بدین ترتیب بوتفلیقه به عنوان یکی از شخصیت‌های مبارز در انقلاب آزادیبخش الجزایر، از سال 1999 تا 2019 ریاست جمهوری الجزایر را بر عهده داشت. عبدالعزیز بوتفلیقه برای پنجمین بار برای شرکت در انتخابات در سال ۲۰۱۹ میلادی نام‌نویسی کرد و به دنبال آن اعتراضات گسترده مردمی علیه او شکل گرفت. این سرآغاز مرحله جدیدی در تاریخ سیاسی الجزایر بود.
با بالاگرفتن اعتراضات از سوی مردم، برخی احزاب و جامعه مدنی، سرانجام عبدالعزیز بوتفلیقه پس از بیست سال اعلام کرد در انتخابات شرکت نمی‌کند و از قدرت کنار خواهد رفت. وی در 2 آوریل 2019 رسما از قدرت کناره گرفت و طی پیامی که روز بعد خطاب به مردم الجزایر فرستاد، کارهایی که در دوران ریاست جمهوریش انجام داده بود یادآور شد.
با کناره‌گیری رئیس‌جمهور از قدرت و در شرایطی که کشور وارد خلأ منصب ریاست جمهوری شده بود، طبق قانون اساسی الجزایر، رئیس مجلس «الأمه» که در ساختار سیاسی الجزایر بعنوان مجلس دوم (شبیه مجلس سنا) عمل می‌کند، به‌عنوان رئیس‌کشور، اداره امور الجزایر را بر عهده گرفت و دولت موقت تشکیل داد. این دولت به‌عنوان دولت انتقالی موظف بود ضمن اداره کشور، شرایط را برای برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری فراهم کند. این وضعیت همراه با استمرار اعتراضات علیه دولت موقت ادامه یافت تا نهایتا در 12 دسامبر 2019 انتخابات ریاست جمهوری که دوبار به تأخیر افتاده بود، برگزار شد.
نتیجه این انتخابات به نفع آقای عبدالمجید تبون نخست‌وزیر و وزیر اسبق رقم خورد که به عنوان کاندیدای مستقل در این انتخابات شرکت کرده بود. وی توانست با کسب 58.15 درصد کل آراء وارد کاخ المرادیه مقر ریاست‌جمهوری الجزایر شود. رئیس‌جمهور منتخب، کابینه جدیدی به ریاست آقای عبدالعزیز جراد تشکیل داد و از همان ابتدا رایزنی با رؤسای احزاب، چهره‌های سیاسی کنونی و صاحب‌منصبان سابق را جهت انجام اصلاحات گسترده در الجزایر در پی گرفت.
کابینه عبدالعزیز جراد با چند مرحله ترمیم جزئی و کلی، یک سال و شش ماه برقرار بود اما به دنبال برگزاری انتخابات پارلمانی زودهنگام در الجزایر در 12 ژوئن 2021، این کابینه طبق روال قانونی در الجزایر استعفای خود را تقدیم رئیس جمهور کرد تا دولت جدید برخاسته از احزاب راه یافته به مجلس جدید تشکیل شود. در تاریخ 30 ژوئن 2021 (19 تیر 1400) طبق بیانیه ریاست جمهوری، آقای أیمن عبدالرحمان که در کابینه آقای جراد وزارت دارایی را بر عهده داشت، از سوی رئیس جمهور الجزایر به عنوان نخست وزیر جدید مکلف به تشکیل کابینه شد.
اختلاف ساعت با تهران :
در نیمه اول سال شمسی : 3 ساعت و نیم مثال: ساعت 8 صبح الجزایر = 11:30 صبح تهران
در نیمه دوم سال شمسی : 2 ساعت و نیم مثال: ساعت 8 صبح الجزایر = 10:30 صبح تهران
کد تلفن کشور: 00213 کد تلفن پایتخت: 021